Mountain Zebra SAN

8 maart 2014 Mountain Zebra National Park.
Zaterdagochtend, 04.50. De iPhone gaat af in ons chaletje. Veel te vroeg. Het is nog pik donker. Ik ben toch niet gek? Ok, Ok Alies, ik ga wel mee..
Een kwartiertje later staan we ingepakt in jas, trui en lange broek, gewapend met de nodige Canons te wachten op onze private gids. Hij laat nog wat op zich wachten. Even later horen we in de verte een naderend diep gebrom van zijn 4 wheel Landcruiser. Na een begroeting vertrekken we van het ogenschijnlijk verlaten Rest Camp door de gate naar de steppe. Door de beek over het stijgende heuvelpad. Onze gids schijnt met een fel zoeklicht het terrein af. Al snel zien we in de verte twee, nee vier kleine lichtjes in de schijnwerper. Een leeuw? Twee misschien? Of een black rhinoceros met jong? Die komen hier namelijk wel voor. Net als Cheetahs. En allerlei soorten bokken, zebras, wilde beesten etc.
Nee, jammer net niet. Het zijn twee dollende jonge blackbacked Jackals. Ze showen zich trots in het volle spotlicht. We zien en luisteren naar een vreemde vogel, een eastern clapper lark, die met tegen elkaar flapperende vleugels recht naar boven vliegt en zich fluitend laat vallen. Je moet er wat voor doen om je territorium af te bakenen, zelfs hier, in het verlaten gebied voor de Karoo. We worstelen ons langs steile rotspaden vol gaten en bobbels naar boven. Stoppen in een soort pas om het onder ons ontwakende steppe landschap af te turen. Hier en daar liggen gravelheuvels van termieten. Soms echter worden deze verbouwd door aardvarkens; die er een gat in maken om vervolgens de oorspronkelijke bewoners te verorberen. Hierdoor lijken de aangevreten heuvels op Toscaanse pizzaovens. Bij het krieken van de dag worden we welkom geheten door de kudu, mountain reedbuck, red hartebeest, gemsbok, grey rhebok, eland, blesbok, buffel en het zwarte wildebeest. Ook zebra’s, spring- en steenbokken kruisen ons pad. Vanuit de lage struiken houden Vervet Monkeys ons nauwlettend in de gaten. Waarschijnlijk doen de Cheetaahs, leeuwen en de Rhino hetzelfde.
Half acht, we worden verkleumd gedropt in Base Camp. Eerst maar eens opwarmen. Koffie en ontbijt. Heerlijk. Wel een mooie ochtend. Heel veel dieren hebben ons gezien. Gelukkig hebben ze geen camera.
Terwijl ik dit schrijf denk ik aan de reclame van ‘snelle Jelle’. Mijn reisgenoten hebben er waarschijnlijk stiekem van gesnoept. Ze doen nóg een rondje. Te voet. Inmiddels is het 25 graden en strak blauw.

Wij, Ellen, Aize en ik denken een kort wandelingetje te maken binnen het omheinde basiskamp. We hebben de keus uit een wandeling van 1 of van 2,5 km. We gaan ervan uit dat we beide afstanden even gaan lopen; drie en een halve kilometer is per slot een peulenschilletje voor ons. Als we langs het zwembad lopen, horen we een reuze geplons en gekrijs. De badgasten lijken plezier te hebben. Zo te horen maken ze af en toe een ‘bommetje’. Zou het stel dat we gisteren ontmoetten uit Johannesburg zo'n plezier maken op deze nog vroege morgen? We kunnen het bad echter niet zien.
Onze wandeling is mooi maar niet gemakkelijk. Onderweg zien we pootafdrukken in het zand, van een aap. Doordat we hoger zijn geklommen kunnen we het nu zwembad zien. He, wat is dat nu? Een groep van 8 bavianen komt door de omheining van het zwembad marcheren en klimt zonder blikken of blozen de rotsen op. De apen zijn zeker schoon en ruiken vast lekker naar chloor. Gisteren lagen wij er nog niets vermoedend in. Nou, vanmiddag maar niet dus.
Ons pad wordt steiler en rotsachtig. We staan zomaar hoog op een rotsformatie en kijken uit op ons vakantiehuisje. Het wordt eentonig, ik weet het, maar het uitzicht is wéér prachtig. We klauteren op en neer over kleine steenachtige paadjes en rotsen. Voor we het weten zijn we anderhalf uur verder en pas dan komen we weer bij het zwembad terug. Als we thuiskomen zit Han lekker in het zonnetje met een muziekje uit de iPad op de achtergrond. De apen schoon en de koffie op!
Om 15u gaan we op pad. We nemen een andere route door het park. We genieten vol op van de omgeving, we zien echter deze keer behalve een aantal vogels en een spin geen dieren.
In de avond, als het al donker is, horen we gezang. Het lijkt beslist niet op het zeemanskoor uit Katwijk. Han gaat op onderzoek uit. Buiten, bij het restaurant geeft een dans- en muziekgroep een voorstelling voor een groep reizigers die een campertocht door SA maken. Deze campers troffen we eerder in Tsitsikamma. Ook wel gezellig met zo’n groep reizen, en gemakkelijk als alles georganiseerd wordt. Ik kan me best voorstellen dat mijn ouders en Jos en Corrie genoten van dit soort tripjes.