Addo Elephant Park

Donderdag, 6 maart 2014​​ Addo Elephant Park
Om 6u staan we op; wij gaan op Safari, samen met een echtpaar uit Limburg. We rijden met zijn zessen in een open Landrover de berg af met een trui aan en een deken om de schouders. Het is koud en heiig. Bij het bezoekerscentrum van het SAN park worden we verwelkomd door een aantal Bavianen.
Het Addo park is in 1933 opgericht. Doordat er eind 19de, begin 20ste eeuw veel op olifanten werd gejaagd voor ivoor, vlees of voor plezier waren er nog maar 11 olifanten over. Nu telt het park bijna 700 olifanten. Het omheinde gebied is groot genoeg voor deze groep. Een weetje van onze gids: een olifant heeft 600 spieren in zijn slurf; wat zullen die een spierpijn hebben..
Als de manen van een zebra recht op staan zijn de herkauwers gezond. Als de manen hangen, is de zebra ziek of heeft het stress.
We zien veel olifanten, groot en klein, met slagtanden (de mannetjes) en zonder slagtanden, drinkend uit de poel en poedelend in de modder. Het is een genot om naar te kijken. Om 7.30u zien we een olifant deinend over de weg naar een waterpoel lopen. Opeens zien we dat ze heel behoedzaam een omweg maakt. Er staat namelijk een Buffel in haar buurt en die zijn levensgevaarlijk, ook voor olifanten. Daar gaat ze dus omheen. Dicht bij de plas versnelt ze haar tred en met uitgestrekte slurf draaft ze het laatste stukje naar de poel.
Heerlijk ontbijt, geserveerd door de guide, op een veilige met schrikdraad omheinde picknickplek. Terwijl het ietsje warmer wordt en de truien uit kunnen, genieten we van warme koffie en broodjes.
We zien een buffel begeleid door twee koereigers. Verder Hartebeest, jakhals, kudu, struisvogel, buizerd, black head herron, wrattenzwijn, dung beatle, burchell zebra en yellow mongoos. De dung Beatle oftewel mestkever, neemt een belangrijke plaats in het ecosysteem van het Addo Elefant Park. Er zijn zelfs verkeersborden waarop staat dat je geen mest mag overrijden en ook geen mestkevers. We stoppen voor een mestkever die zijn ronde olifanten poepbal, die 3 keer zo groot is als hij zelf over de weg rolt. Prachtig. Om 14u rijden we weer Zuurberg binnen.
Het is prachtig weer, de deuren van het restaurant staan open. Ik zit op de overdekte veranda, als er plots een aap uit de keuken rent, met in zijn hand een appel. Om de hoek zitten nog twee apen in de boom. De brutaalste van het stel rent naar binnen en begint aan de salade, terwijl het buffet nog niet eens geopend is.
Het licht valt uit; in de hele regio is het elektrisch uitgevallen. Maar het personeel schakelt moeiteloos over op kaarslicht. Het wordt weer een gezellige avond. Er zijn meer gasten dan gisteren. Gelukkig maar. Ik hoop dat de eigenaar het redt om deze prachtige nederzetting voort te laten bestaan. Het is hier zo mooi!